Al in mijn jonge jaren werd ik gegrepen door de schitterende verhalen van Joy Adamson in haar boeken over Elsa de leeuwin…
Al in mijn jonge jaren werd ik gegrepen door de schitterende verhalen van Joy Adamson in haar boeken over Elsa de leeuwin…Later kwam daar de televisieserie Daktari bij en natuurlijk de verfilming van Out of Africa….. Verder zijn de talrijke natuurfilms over de Masai Mara en de Serengetti verantwoordelijk voor mijn nieuwsgierigheid naar Afrika en dan met name Kenia….
Op 20 november 2011 was het dan eindelijk zover! Ik zou het nu in het echt gaan beleven! Aan Saskia had ik al mijn wensen kenbaar gemaakt; ik wilde ALLEEN, géén toeristische toestanden, wél goede bedden ivm mijn reuma en graag gelegenheid om elke dag mijn haar te wassen. Ik voel me nogal onzeker met een vet bossie haar…
Na een heerlijke ontspannen vlucht met KLM werd ik op het vliegveld begroet door Paulo. Hij zou de komende 9 dagen mijn steun en toeverlaat worden en mij door het verkeer in Kenia leiden en door de parken. Achteraf is het wonderbaarlijk hoe deze man mij met veel geclaxoneer veilig door de overvolle straten van Nairobi, over weggespoelde wegen, doorgezakte bruggen en glibberige zandwegen heeft weten te brengen want het verkeer is, zeker in de [korte] regentijd een verhaal apart..
Nou heb ik Saskia beloofd een reisverslag te maken over deze reis van mijn leven en het zou dan natuurlijk moeten gaan over de prachtige reservaten, de adembenemende vergezichten, de Big Vijf etc. Dat was ook inderdaad schitterend. Ik heb dan ook elke seconde genoten. De dieren….. geweldig, leeuwen, gnoe’s, buffels, gazelles, zebra’s giraffes en zelfs de cheeta met haar jong, zo dicht bij, de vogels, de lodges waar ik heb geslapen met het geluid van de hyena’s dichtbij, de banda’s waar omheen de nijlpaarden s’nachts grazen en in de tent boven op de heuvel van Maji Moto camp waar ik me heel dicht bij de hemel voelde…. met het niet te beschrijven uitzicht.
Het was zoals ik tientallen jaren heb gedroomd, de reis van mijn leven met alles er op en er aan. Kenia voldeed 100% aan mijn verwachtingen. Ik was van te voren ook bang dat ik verliefd zou worden op het land en tja, dat is dan ook gebeurd en dat is helemaal niet zo moeilijk. Zoals veel mensen voor mij en ongetwijfeld ook na mij verliefd zullen worden op dit stukje aarde…
Maar waar ik dus nooit rekening mee heb gehouden is dat ik ook verliefd kon worden op de mensen. Doordat ik alleen reisde met mijn gids heb ik de mogelijkheid gehad om veel mensen te ontmoeten en mij even één met ze te mogen voelen, dwalen op een wekelijkse markt, voelen, ruiken, zien en dan al die blije gezichten. We hebben kilometers moeten rijden, veel om moeten rijden ivm weggespoelde bruggen of onbegaanbare wegen en door mijn diabetes waren we genoodzaakt regelmatig een plaspauze in te lassen. Steeds maakte ik dan ook van de gelegenheid gebruik om een gesprek aan te knopen, soms met handen en voeten, soms alleen met een lach. Na een onderhandeling samen op de foto, een knuffel… Niemand die oordeelt, niemand die raar opkijkt van dat rare witte mens en allemaal hebben ze mij het gevoel gegeven er te mogen zijn, er bij te mogen horen…
Er is veel schrijnende armoede in Kenia. De mensen zijn aan het overleven en roeien met de riemen die ze hebben. Maar zelfs de armste mensen waren blij met een lach, een gesprek, even zwaaien… Natuurlijk hebben ze mij overvraagd bij onderhandelingen en ja, ik heb regelmatig te veel betaald en een snoepje uit een zakje uitdelen is eigenlijk onmogelijk, het zakje wordt uit je handen gegritst. In hun ogen ben ik rijk en ja dat ben ik en ik ben blij iets van mijn rijkdom met hun te hebben mogen delen. Zij hebben namelijk ook hun rijkdom met mij gedeeld, ze hebben zichzelf laten zien, zonder maskers en mij het gevoel gegeven dat uiterlijk er niet toe doet maar het gaat om je wezenlijke zelf en daar ben ik heel erg dankbaar voor en ik hoop dat ik deze prachtige levensles hier in Nederland ook kan doorleven…
Saskia, ik spaar al weer voor de volgende reis, dank je wel voor deze TOP reis!
