17 dagen Tanzania en Zanzibar rondreis
Na ruim een jaar wachten en voorbereiden was het dan zover, onze familiereis naar Tanzania.
Saskia heeft ons zo goed geholpen om een reis samen te stellen waar wij ons in konden vinden. Een combinatie van dieren, natuur en cultuur. Van eenvoudig kamperen tot overnachten in riante en comfortabele lodges.
Hieronder lees je een fractie van al onze belevenissen. Het was een aaneenschakeling van mooie natuur, indrukwekkende dieren en vriendelijke mensen. Tanzania is en blijft een magische plek! We hebben alle vier enorm genoten en kijken er met veel voldoening op terug!
Tarangire Nationaal Park
Dag 3 van onze vakantie. Om 8.30 uur kwam onze gids Peter alvast even kennismaken. Na het ontbijt stond onze jeep klaar en konden we van start. Onderweg naar Tarangire Nationaal Park gestopt bij benzinestation voor een sanitaire stop en water voor de chauffeur. Op de achtergrond werd er luidkeels gepredikt en gezongen. Zondag is natuurlijk kerkdag. Onderweg keken we onze ogen uit. Overal lopen mensen langs de weg, Maasai in die prachtige gekleurde doeken, je ruikt de vuurtjes, winkeltjes met t-shirts, autobanden, er wordt nog heel veel handarbeid gedaan. Stenen maken, kleding met naaimachines, schoenenpoetsers, ga zo maar door.
Rond 11.00 uur gingen we door de poort van Tarangire NP. Die was nog hetzelfde als in 1995. Alleen wat uitgebreider met winkeltjes, toiletgebouwtjes enz. Wij zijn klaar voor de wilde dieren. Al snel zagen we onze eerste zebra’s en gnoes. Impala’s, wildebeesten, struisvogels, giraffes en een heel dichtbij. Zo indrukwekkend. En natuurlijk olifanten. We hadden geluk, we hebben echt heel veel olifanten gezien. Wat zijn het ook een fantastische dieren. Op verschillende plekken kwamen we ze tegen. Op het laatst nog 2 leeuwen onder een boom, maar die waren wat ver weg. Hopelijk zien we die nog ergens anders beter. We zagen ook nog een gier bij een bijna uitgedroogde rivierbedding. Hij was even aan het ventileren. Wat een beest! Zwart met een witte kop en als hij zijn vleugels optilde zag je zijn witte bontjes op zijn poten! Naast hem 2 adelaars die aan het pootje baden waren. Later vlogen ze ervandoor. Gigantisch. De weg door het park was wisselend prima tot enorme hobbels en gaten. Af en toe werden we alle kanten op geschud en hingen we half op zijn kant.
Rond vier uur gingen we op weg naar onze campsite. De weg er naartoe een stuk met enorme kuilen waar Peter met enorme vaart doorheen/overheen over heen reed om weer even bij te komen op de asfaltweg. Het laatste stukje door Mto wa Mbu, het plaatsje waar we al eerder zijn geweest. Het begin van Manyara NP is hier ook. De campsite ziet er geweldig uit. Aan de bovenrand staan de tentjes en een toilet- en douchegebouw. Een stukje lager tafels voor de gezelschappen, de keuken en een restaurant. Helemaal beneden een restaurant, tafeltjes en stoeltjes en het zwembad met uitzicht op Lake Manyara. Heel heel mooi! Even bij het zwembad gelegen, geprobeerd Polarsteps bij te werken maar dat lukte niet. Wifi is te zwak. Hopelijk lukt het zo nog even. Nu het verhaal alvast maar in notities. Rond 18.00 uur even gedoucht ( heerlijk). Beneden wijntje, biertje, flesje Fanta. En toen mochten we aanschuiven aan tafel. We kregen groentesoep, gebakken aardappeltjes, groentesaus, geroosterd vlees en salade. Onze kok Emmanuel weet hoe het moet, verrukkelijk!! Gekletst met Peter. Nu nog even sterren kijken en dan naar bed. Morgen om 8.00 ontbijt en 8.30 op onze volgende safari.
Bezoek aan de Hadzabe en Datoq stam
Dag 6: Wat een dag was het weer! Vanochtend was het plan om 7.30 uur te vertrekken, maar dit werd door inpakproblemen wat later. Om 8.30 uur gingen we op pad. Vandaag stond Lake Eyasi op het programma, dit is het leefgebied van de Hadzabe en de Datoq. De eerste staat bekend om de jacht. Het is een nomadenvolk dat jaagt op dieren voor eigen levensonderhoud en om te kunnen ruilen met bijvoorbeeld de Datoq. Zij maken de speerpunten die de Hadzabe weer nodig hebben voor hun jacht. Bij de entree van Lake Eyasi stapte een local guide in. Hij introduceerde ons bij de stammen. Bij aankomst bij de Hadzabe hingen er een aantal mannen bij een boom. Bavianenvachtje om, pijl en boog bij de hand. We zeiden gedag met een boks en een oude man kwam naar voren. Hij begon in hun kliktaal te vertellen over de verschillende speren/punten. De een is voor vogeltjes, een ander voor zwijnen en de ander was voor bijvoorbeeld een buffel, hier doen ze gif op. Zijn verhaal werd met veel theater gebracht. De dieren werden nagedaan met gebaren en al en dat allemaal in die aparte kliktaal. We moesten er ook een beetje om lachen, omdat het met zoveel passie werd gebracht.
Na de uitleg van de man stonden er 3 jongens op die gebaarden dat we met ze mee moesten komen. Dus hup daar gingen we, achter 3 jongens met pijl en boog aan. Grote dieren gingen we niet vangen vanwege het tijdstip, dit lukt alleen met zonsop- of ondergang. Maar vogeltjes misschien wel. Met een flinke pas liepen we achter de jongens aan door een landschap met rood zand en kale bosjes. Om de beurt liepen ze onder een groen boompje en werd er naar boven getuurd. 1 jongen lukte het om 3 vogeltjes te schieten. Mila was gefascineerd door alles en deed enthousiast mee. Dit werd erg gewaardeerd, dus zij kreeg elk gevangen vogeltje in haar handen. Na de vangst werd de vogel bewonderd, liet de jongen horen hoe de vogel heette en deed met gebaren en geluiden na hoe de vangst ging en knoopte het vervolgens aan de strookjes van zijn broek.
Na een fikse wandeling in de volle zon en 3 vogeltjes aan het eind van zijn broek verder gingen we terug naar de stam. Daar mochten we zelf nog even proberen te schieten, behoorlijk lastig wel. Mila maakte indruk met haar pijlschietkunsten, wie weet waar zij heeft gewoond in een vorig leven😉. Na onze acties moesten we nog mee naar een stukje meer boven op een heuveltje. Daar was de rest van de stam en lag een groot wrattenzwijn op de grond en daar bovenop een civetkat. Ook die werd bewonderd. Maar…… het was nog niet klaar. We kregen ook nog een demonstratie vuur maken en natuurlijk mochten we dit ook proberen. Voor de vuurdemonstratie begon nam een van de jongens een “lekkere” teug van een marihuanapijp. Dat schijnt bij de Hadzabe heel normaal zijn. Het geeft ze kracht, zeggen ze. Ze beginnen er al mee op de leeftijd van 10 jaar. Best pittig! Na veel bedankjes van ons en een kleine bijdrage gingen we terug naar de auto.
Na een lunch van Emanuel onder een afdakje van een soort café-achtig iets gingen we door naar de Datoq. Dit is geen nomadenvolk zoals de Hadzabe. De Hadzabe mannen mogen maar 1 vrouw hebben, bij de Datoq is polygamie normaal. Net als bij de Masaai. De laatste 2 hebben heel lang naast elkaar geleefd in de Ngorongoro krater tot ze ruzie kregen. De Datoq heeft er uiteindelijk voor gekozen om in het Lake Eyasigebied. Zij maken smelten koper om tot sieraden en speerpunten e.d. Het laatste ruilen ze met de Hadzabe, voor vlees. Het voelde hier erg gemaakt en we waren snel weer weg. Terug bij Rothia even naar de kamer, wat een uitzicht!! En door voor onze laatste activiteit. Een bezoek aan het weeshuis, gesteund door de inkomsten van de lodge. We brachten als gift een zak met groenten en fruit mee (gekocht door iemand van de lodge). Leuk en mooi om te zien. Veel plezier gehad met een aantal kinderen die ons een oneindig aantal raadsels gaf . Na afloop gingen zij eten en wij terug naar de lodge. Na een koude douche om stof af te spoelen heerlijk gegeten in het restaurant en naar bed waar de warme kruiken op ons lagen te wachten!
Zanzibar
Dag 11: Vandaag wederom zon, zee en rust. Mila en Remko hebben met een Dowh een snorkeltocht gemaakt. Was een geslaagde trip. Bijzonder tochtje met de Dowh en mooie vissen, zeesterren en koraal gezien. Femke genoot in de tussentijd van een relaxmassage en ik lag heerlijk mijn boek te lezen. Eind van de middag na een frisse douche tijd voor ons dagelijkse cocktailuurtje. Inmiddels hebben we wel ieder ons eigen favoriet. Ons avondeten had weer eerst een wandelingetje over het strand nodig, deze keer gingen we voor pizza. Met live muziek en acrobatiek. De muziek was leuk, goeie band, alleen een tikje hard. Een gesprek was niet echt meer mogelijk. De acrobatiek was spannend, vooral omdat het vlak voor ons gezicht gebeurde. Een foutje en ze hadden op ons bord gelegen, maar alles ging goed😅. Op de terugweg weer genoten van de sterrenhemel en gelachen om de vele krabbetjes die voor onze voeten wegschoten. Ik was onder de indruk…op ons eigen patio nog een koffie/thee gedronken en dan is het weer tijd voor….. bed!
